Jim Broers redt punt in clash met Ter Leede

Foto: Peter Woud

Foto: Peter Woud

Foto: Peter Woud

Foto: Peter Woud

Foto: Peter Woud

Foto: Peter Woud

Zijn vader was al naar huis. Die gaat altijd eerder weg als het tegenzit. Daarom zag hij niet dat zijn zoon Jim Broers in de 92^ste minuut nog de gelijkmaker aantekende voor Hollandia tegen Ter Leede: 2-2.

De 22-jarige middenvelder rondde een prima voorzet af van Niels Koster, die slecht werd weggewerkt door een verdediger en plots voor zijn voeten kwam. Met een goed gemikt schot ging de bal in de touwen, daar waar al heel wat spelers van beide teams laag op de keeper hadden geschoten. “Tja, de trainer zegt al weken ‘schiet nou eens hoger op doel in een een-tegen-een-situatie’”, glunderde Jim na afloop in de kantine. “Ik zag dat de keeper niet goed stond. Ik nam de bal goed aan en schoot met binnenkant voet binnen.”

De opluchting was groot bij Hollandia, want Ter Leede bleek een fysiek sterke tegenstander en ook slim aan de bal. “Zij konden ons goed onder druk zetten”, beaamde Broers. Hij was in de 65^ste minuut voor Luke Abelskamp in de ploeg gekomen. “Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat we aan deze wedstrijd nog een punt zouden overhouden. Vijf minuten voor tijd zeiden we tegen elkaar: ‘We krijgen zeker nog één kans om een doelpunt te maken’. En dat klopte.”

Het bleken er zelfs twee. Want ook Stan Prins had kunnen én moeten scoren. Hij schoot eveneens van dichtbij op doelman Daan Prins. De ingevallen centrumspits was dan ook blij dat Jim Broers alsnog een gelijkspel uit het vuur sleepte. De voetballer uit Westwoud is dit seizoen via een grote omweg teruggekeerd bij Hollandia. Na vier jaar bij de jeugd in het Julianapark te hebben gespeeld, besloot hij met vrienden bij zijn eerste club Woudia te gaan voetballen. “Ik was een lastige jongen en leefde niet zo serieus voor het voetbal”, kijkt hij daar nu op terug. “Maar op gegeven moment begon het niveau me toch te irriteren en ben ik overgestapt naar Westfriezen. Vorig jaar kon ik al terugkeren naar Hollandia. Heeft Ron van der Gracht me gevraagd. Maar na ons kampioenschap wilde ik nog een jaar met Westfriezen in de Tweede Klasse voetballen.”

Hij draagt nummer 10 en voelt zich ook een echte speler voor die plek. Hoofdtrainer Lars Keppel laat hem nog weleens met de punt naar achteren spelen, maar hij vindt zichzelf toch vooral een voetballer die kort achter de spitsen kan opereren. Dat hij dit seizoen slechts als invaller heeft geacteerd, was met name te wijten aan een blessure. “Ik had last van een gekneusde voet. Daardoor kon ik acht weken niet trainen en spelen. Nu heb ik nog wat conditionele achterstand. Ik ga natuurlijk voor een basisplaats. Maar de concurrentie is groot: we hebben acht middenvelders. En de laatste weken werd er goed gepresteerd. Dan gaat de trainer vanzelfsprekend niet rommelen aan de basisploeg.”

De ene wedstrijd is echter de andere niet. De spion van Ter Leede, die vorige week het duel met WVHEDW bezocht, had zijn hoofdtrainer Niek Oosterlee, vooral gewaarschuwd voor het gevaar van nummer 3, linkervleugelverdediger Delano Woud. Hij verkeerde de afgelopen wedstrijden in grote vorm, maar had tegen Ter Leede duidelijk zijn avond niet. Woud gaf zijn directe tegenstander Luc de Kruijs veel te veel ruimte en die kon daardoor op de rechterflank voortdurend voor gevaar zorgen. Tot overmaat van ramp ontstond het eerste doelpunt door een hakballetje wat hij zomaar in de voeten van zijn tegenstander speelde. Uit de voorzet die volgde scoorde Marc de Kruijs.

Dennis Jansen en Niels Koster waren voor die 38^ste minuut verschillende keren in kansrijke posities geweest. Maar aan de andere kant moest ook Dirk Bakker bij hachelijke situaties in actie komen. Zo tikte hij met een geweldige reflex een kopbal van Enes Kar op zijn eigen doel uit de kruising.

Kort na rust had Hollandia weer een sterke fase. Woud was in de kleedkamer achtergebleven en Enes Kar had Luc de Kruijs veel beter onder controle. In de 49^ste minuut trapte Dennis Jansen de bal op een verdediger van Ter Leede die op de doellijn stond. Het schot was echter zo hard dat het speeltuig alsnog hoog in de touwen vloog. Nadat de sterke spits Carolith Fermina met een fraaie actie in het zestienmetergebied Ter Leede opnieuw op voorsprong had gezet, leek het pleit beslecht.

Hollandia liet zich in de tweede helft meer terugzakken waardoor het elftal wat minder in het mes liep, maar de tegenstander toonde zich defensief sterk. Daarbij kwam dat verschillende Hollandianen aanvallend de verkeerde keuzes maakten, te gretig op het doel afgingen waardoor de meeste aanvallen gedoemd waren te mislukken.

“We konden niet brengen, wat ons de afgelopen weken wel is gelukt”, verklaarde Keppel in zijn analyse. “We kwamen te kort in duelkracht. Het was gewoon niet goed genoeg. We veroverden vaak de bal op de middenlijn en raakten hem dan na twee passes alweer kwijt. En als je dan aan de zijkanten zo verdedigt…Maar goed, dat is menselijk. Iedereen kan een slechte dag hebben. Al met al moeten we dit puntje koesteren.”

En dat kon, omdat uiteindelijk Jim Broers daar was en Ter Leede een enorme domper bezorgde. Zijn tweede treffer voor Hollandia. De eerste was een perfect uitgevoerde vrije trap in de voorbereiding tegen Telstar. “Ik weet ze meestal aardig te maken”, grinnikte hij. En dat kan Hollandia nog weleens van pas komen.